In KIER ga je op ruimtereis naar het rijk van hun verbeelding. Een reis waar sterren, planeten en kometen je om de oren vliegen. Waar alles waarheid is. Waar alles wat kan plots mogelijk is, en alles wat niet mogelijk is wel kan. Waar sterren rozen zijn en bloemen vloeibaar als het moet. Waar niemand iets weet en we dat allemaal weten. Of misschien is het gewoon iets blauws met een roze vacht en grote ogen.
De vraag ‘of het allemaal wel waar is’ wordt overbodig. Want is het niet veel leuker als alles mogelijk blijft? Als de deur altijd op een kier blijft staan?
